Gaat het weer een beetje meneer……..

Wat een enerverende eerste Dakar week, een ouderwetse Dakar! Waar iedereen, inclusief ikzelf, al een paar jaar roept dat de Dakar tot een veredelde WRC rally-proeven geregardeerd was, hebben ze de schade ruimschoots ingehaald. “Te weinig duinen de Dakar”, ook dit is in Peru weer ruimschoots gecompenseerd. Man, man (M/V/Transgender) wat een duinen. Huizenhoog en super los zand. Moeilijk navigeren omdat er geen zicht is over de steeds maar blijvende toppen die opdoemen. Over de ellende van assen en nachtelijke duintochten hebben jullie al kunnen lezen en we zijn maar wat blij dat we vandaag kunnen genieten van een rustdag in La Paz. Een aantal mensen zijn al gevangen door de hoogteziekte we zitten immers nu op 3300 meter. Hoogteziekte kenmerkt zich door hoofdpijn, misselijk en licht in het hoofd, tevens kun je geen 4 passen tempo maken omdat je buiten adem bent, er zit gewoon minder zuurstof in de lucht. De proef gisteren gingen we op 4800 meter en dat is geen pretje voor mens en machine. Zelf heb ik er ook last van dus slik ik pillen tegen hoogteziekte, tot nu toe ontspring ik redelijk de dans.

Na deze enerverende afgelopen week hadden we de laatste 2 dagen niets meer gegeten, dus direct na aankomst in het bivak zijn we de straat overgestoken naar een Irish Pub waar we heerlijke biefstukken verorberd hebben in prachtig Tukkers gezelschap van Team Van Merkesteijn, daarna geweldig geslapen in een heerlijk bedje, een echte (koude) douche, ontbijt en weer door naar het bivak.Waar het voor de monteurs niet echt een rustdag is. De beide Borgwards worden binnenste buiten gekeerd, gepoetst en weer voorzien van nieuwe onderdelen. Volle dag werken. Ook voor ons zijn er verschillende taken te volbrengen. Erik heeft een probleem met de speaker van zijn helm, heerlijk rustig voor mij J maar gevaarlijk op de proeven. Hij knutselt net zo lang met de soldeerbout tot het lukt? Heb hem al een baan aangeboden bij Bestronics. Ik heb me opgeworpen om de was te draaien van overalls en onderkleding, iets wat Inge absoluut niet ter ore mag komen, net zoals dat Dirk-Jan de stofzuiger naar beneden hield toen RTL7 kwam filmen. Ook de diverse persploegen te woord staan en natuurlijk even met Allard Kalff bijpraten over de paarden. 

Kortom toch nog een drukke dag, maar dan zonder zere kont van het zitten en blauwe en open sleutelbeenderen van het HANS systeem, het systeem wat vast zit aan onze helm en moet voorkomen dat onze nek te ver naar voren kan klappen bij een ongeluk. Zo dadelijk ga ik ook weer aan het werk met het bijwerken van het routeboek voor morgen. Morgen gaan we een marathon etappen rijden. Hierbij hebben we een etappe naar een afgesloten plek waar enkel rijders en navigators mogen komen. Geen hulp van buitenaf. Dus we gaan samen de auto weer klaarzetten voor de volgende dag. De volgende dag gaan we door naar het volgende bivak waar we onze jongens weer terugzien.

Op naar de komende week en hopelijk gaan we komende zaterdag over het podium in Cordoba (Arg) weliswaar in een uitzichtloze positie in het klassement, but who cares?? Voor nu telt enkel nog de Borgward naar de finish brengen en kijken naar volgend jaar.